به سوی ظهور

قسمت اول.            

-نظام بین الملل

مفهوم نظام بین‌الملل ، دارای دو معنای کلی در رشته‌‌ی روابط بین‌الملل یعنی عینی و انتزاعی است. نظام بین‌الملل در معنای عینی آن عبارت است از: مجموعه‌ای از دولت‌ها یا بازیگران بین‌المللی که به‌طور منظم در اندرکنش با یکدیگر قرار دارند و در نتیجه تا حدی نسبت به ‌یکدیگر دارای وابستگی متقابل می‌باشند (یعنی که شرایط و فعالیت‌های هر بازیگر بر دیگران تاثیر می‌گذارد و از آنها تاثیر می‌پذیرد). بنابراین ویژگی مهم اندرکنش این بازیگران این است که آنها نسبت به یکدیگر توجه دارند و به‌هم پاسخ می‌دهند (به‌عبارت دیگر تصمیم‌گیری این بازیگران نیز دارای وابستگی متقابل است). بدین ترتیب، نظام عبارت است از مجموعه‌ای عینی از بازیگران که پیوند درونی با یکدیگر دارند. این نظام تا زمانی که این بازیگران وجود دارند، وجود دارد و تنها زمانی تغییر می‌کند که تعداد بازیگران تغییر نماید یا هویت آنها دگرگون شود.

اما مفهوم نظام بین‌الملل در معنای انتزاعی آن عبارت است از مناسبات و فرایندهایی که میان مجموعه‌ای از بازیگران درهم‌تنیده ایجاد شده است. این مفهوم به‌ویژه اشاره دارد به‌ الگوهایی که از دل این مناسبات و فرایندها قابل تشخیص است. این الگوها شامل الگوی قدرت (قدرت واحد، دو قدرت، چند قدرت) الگوی سیاست‌ها (انقلابی یا معتدل)، سطح و الگوی منازعه، سطح و الگوی دسته‌بندی ( میزان قطبی‌شدن)، و سطح همکاری یا میزان توسعه‌ی رژیم‌های بین‌المللی می‌باشد. (حاجی یوسفی، 1384،صص 23-22)

2-سلطه

واژه سلطه از ریشه “س-ل-ط-” به معنای قهر است. این کلمه دارای یک اصل بوده که همان معنای قهر و غلبه رادر خود دارد. چنان که “سلاطه"به معنای قدرتی است که با استفاده از قوه قهریه به دست آید. (ابن فارس،1404،ج3،ص95) .همچنین مشتقات واژه “سلط"با معانی مختلف آن؛ در آیات بسیاری از قرآن آمده است. یکی از این مشتقات، سلطان بر وزن غفران به معنای حجت، برهان ودلیل آشکار است.(ابن منظور،1414،ج7،ص321) این معنا در قرآن کریم به کار رفته است:

“وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‏ بِآیاتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِینٍ"، “ما، موسى را با آیات خود و دلیل آشکارى فرستادیم؛ و موسی را با نشانه‌ها و دلیل واضح فرستادیم” (هود،96 )

در همین راستا، از آن‌جا که شیطان، حجت و برهان و قدرتی علیه انسان ندارد، سلطان از او نفی شده است. در این تحقیق، مراد از نظام بین المللی سلطه آمریکا و یهود می باشند.  

نویسنده: زهرا رمضانی فیروزآبادی،