به سوی ظهور

آنچه که یک انسان به آن نیازمند است وصل بودن به یک قدرت نامتناهی و پایان ناپذیر است ، چرا که انسان در ضعف و نیازمندی مطلق است همانند کودکی که در زندگی خود وابسته به والدین خود است از آن جهت که نیازمند یاری و حمایت والدینش است. بنابراین انسان تنها موجودی را که از خودش عظیم تر و با قدرت تر باشد و نا متناهی که همیشه و در همه اعصار با او همراه باشدو در تمام امور تکیه گاه محکم و همیشگی او باشد ندارد جز خداوند مهربان. حال اگر انسانی به آن مبدا و قدرت بی توجه باشد درجریان زندگی انسان را به سمتی سوق می دهد که در نهایت جان و نفسی که خود را غرق در آلودگی ها و گناهان نکرده است، در تمام امور زندگی خود متوجه یک نیروی ماورایی می شود و دست غیبی که در زمان هایی که از همه آدمها ناامید شده است اوست که صدایش را می شنود و امور زندگیش را کفایت می کند.
خداوند انسان ها را به سمت و سویی سوق می دهد که به آن مقام توحیدی برسد که هیچ قدرتی و هیچ کسی جز خداوند مرکز خیر و امید و اتکال نیست. و باید بداند که انسان باید در درون و بیرون معترف به توحید باشد و به توحید برسد با ایمان قلبی و نیز در اعمال و رفتار خود به آن دست یابد.

نکته مهمی که باید آینده سازان در نظر داشته باشند این است که در کشوری زندگی می کنند که از نظر ظرفیت های طبیعی و انسانی ،کم نظیر است همت های بلند و انگیزه های جوان و انقلابی، خواهند توانست آن ها را فعال و در پیشرفت مادی و معنوی کشور به معنی واقعی جهش ایجاد کنند.

امام خامنه ای مد ظله العالی

خداوند در قرآن می فرماید ای پیامبر: اینطور نیست که تو هرکس را بخواهی ، می توانی هدایت کنی بلکه تو تنها دعوت کننده هستی…. (سوره قصص/56)
در امر به معروف و نهی از منکر هم همین گونه است ما موظف به امر دعوت هستیم ولی هدایت و عدم هدایت دیگران را فقط خدا می داند.
دو نکته در این کلام خدا را بیان می کنیم ،اول اینکه انسان دارای اختیار است و جبری در کار نیست که به اجبار هدایت و یا عدم هدایت باشد. دوم اینکه انسان به واسطه این اختیار است که شرایط درونی و بیرونی را برای هدایت و عدم آن مهیا می کند اگر انسان همیشه متوجه خدا باشد و در امور زندگی آنچه از آموزه های دین خود و اخلاق آموخته را رعایت کند یعنی در حد آموخته ها و دانسته های خود تقوا پیشه کند حتما همین امر راه هدایت را برای او بیشتر باز می کند چرا؟چون در او به واسطه همین اعمال نوری نسبی از تقوا و عمل خیر ایجاد شده است. برای مثال همه ما انسان ها می دانیم که در برابر پدر و مادر باید با احترام و تواضع بود ویا اطاعت امر آنها را داشته باشیم و یا عدم آزار رساندن به موجودات اعم از انسان و غیر انسان که شامل گیاه و حیوان نیز می شود.که در علوم دینی به آن حسن و قبح عقلی گویند و هر عقلی و صاحب عقلی می داند که خوبی کردن نیک است و بدی کردن ناشایست می باشد.فلذا محدود به دایره دین مبین اسلام نیست بلکه تمام بشریت با هر دین و مسلکی را شامل می شود و رعایت همین امور اخلاقی راه گشای هدایت های بیشتر و خاص تر از جانب خدا خواهد بود که این امر نیز در طول اولا اراده الهی و ثانیا به اراده و اختیار خود انسان است.

رمضانی

انسان هر اندازه خير خواه دیگران باشد به دنبال آن در خیرات و برکات نیز برای شخص باز می شود و چه بسیار توفیقاتی که انسان به واسطه خیر خواهی اش به آن دست می یابد.

اگر کسی دارای نعماتی شد، شکر کنیم و دعا کنیم که خير ان نعمت را ببیند که همین خیر خواستن اول آرامش درونی برای خود انسان ایجاد می کند.
ضرب المثل معروفی که میگه از هر دست بدهی از همان دست می گیری یعنی همین، هر چقدر خیرخواه باشی در خیرات بیشتر به روی تو باز می شود.

سوالی که خیلی ها می پرسند این است که چطور امام زمان علیه السلام عمر طولانی کردند و برای ظهور هم مانند جوانی سی و چند ساله می باشند؟

دلایلی که می توان برای این امر آورد که این مسأله برای خدواند کار آسانی است و اتفاقا مانند این در دنیا اتفاق افتاده است .

نمونه های قرآنی که می توان گفت:اصحاب کهف بود که در غار پناه گرفتند و اندکی خوابیدند اما زمانی که بیدار شدند از نظر خودشان نصف روز و یا کمی بیشتر و کمتر خوابیده بودند اما وقتی به سگی که جلو در غار خوابیده بود و یا اوضاع شهر را دیدند معلوم شد که 300 سال خوابیده بودند ولی زمانی که بیدار شدند در همان شمایل گذشته خود بودند.

داستان دیگری که در قرآن آمده داستان عزیر است که اونیز در یک صحرایی به همراه الاغ خود بوده که او را خواب فرا می گیرد .بعد از مدتی که از خواب بیدار می شود خداوند به وی می گوید 100 سال خوابیده بودی و نشانه آن الاغش بود که استخوان هایش باقی مانده بود. خداوند گفت حالا به طعام خود نگاه کن،غذای او همانطور تازه مانده بود و این نشانه دیگری که می توان گفت همانطور که اصحاب کهف و عزیر در طول زمان دستخوش تحولات نشدند و به همان سن و حال و شمایل باقی ماندند،در مورده امام زمان علیه السلام نیز این چنین مسأله ای صدق می کند.
که این نشان از قیامت و رستاخیز موجودات عالم است که این کار بر خداوند سبحان آسان است.

زهرا رمضانی